مطالعۀ ابعاد عینی امنیت در گردشگری ورزشی ایران و عملکرد سازمان های ورزشی در تأمین و توسعۀ آن

هدف از این تحقیق مطالعۀ ابعاد عینی امنیت و نقش سازمان های ورزشی در تأمین و توسعۀ آن از دیدگاه گردشگران ورزشی خارجی بود. روش تحقیق از نوع توصیفی–پیمایشی بود. جامعۀ آماری تحقیق گردشگران ورزشی خارجی شرکت کننده در رویداد ورزشی بین المللی دهۀ فجر (394 نفر) بودند. روش نمونه گیری تمام شمار بود. در این تحقیق از پرسشنامۀ محقق ساخته استفاده شد. پایایی پرسشنامه 83/0= α به دست آمد. سطح معناداری (001/0p=) به دست آمده از آزمون دوجمله ای در بخش های آموزش مدیریت بحران، تسلط مسئولان حفظ امنیت به زبان های بین المللی، و شایستگی مسئولان در مدیریت بحران نشان داد که از دیدگاه گردشگران ورزشی خارجی عملکرد مدیران ورزش در این بخش در سطح نامطلوب است. اما سطح معناداری و نسبت به دست آمده از این آزمون نشان داد در بخش های وجود فرهنگ توسعۀ امنیت در میان مردم (074/0p=)، دادن آزادی به گردشگران ورزشی در حریم شخصی خود (575/0p=)، استفاده از داوطلبان برای بهبود امنیت گردشگران ورزشی (721/0p=)، مهمان نوازی و برخورد خوب مسئولان و مردم (074/0p=) و آشنا کردن گردشگران ورزشی با فرهنگ ایرانیان (074/0p=)، مدیران ورزش و دست اندرکاران توسعۀ گردشگری عملکرد مطلوبی داشته اند.